گفت و گوی اختصاصی با مرتضی پیریایی/ قسمت دوم
نود درصد مبارزه ما درکربلای چهار وپنج مقابله با جنگ شیمیایی بود
جانباز شیمیایی و معاون عملیات تیپ پدافندی
11والعادیات اظهار داشت: همزمان با انواع خمپاره ها، گلوله های توپ و حتی
گلوله های کاتیوشا با عوامل شیمیایی خط اول را بمباران می کرد تا جایی که
به جرأت می گویم نود درصد مبارزه ما در این دو عملیات (کربلای چهار وپنج )
نبرد با سلاح های شیمیایی بود......
در گفتگوی قبلی با مرتضی پیریایی معاون عملیات تیپ 11 والعادیات خاطرات وی را از حضور در مناطق
عملیاتی تا پایان عملیات کربلای 4 مرور کردیم، حال در ادامه این گفتگو
خاطرات عملیات کربلای 5 و حضور تیپ های پدافند شیمیایی در این عملیات را
بررسی خواهیم کرد.
مرتضی پیریایی در گفتگو با خبرنگار
پایگاه قربانیان سلح های شیمیایی گفت: با شنیدن خبر آغاز عملیات کربلای 5،
با انکه هنوز بینایی خود را کاملا به دست نیاورده بودم، با توجه به این که
معاونت عملیات تیپ را به عهده داشتم خو درا به منطقه رساندم و آمادگی های
لازم را در تیپ به وجود آوردم.
وی افزود: در این عملیات عراق از هر
وسیله ای برای بمباران شیمیایی استفاده می کرد، از گلوله توپ گرفته تا
خمپاره و بمباران های هوایی و نکته قابل توجه استفاده توامان بمب های
شیمیایی و گلوله های جنگی بود.
پیریایی ادامه داد: به عبارتی شاید در
کنار هر 5 بمب شیمیایی، 2 گلوله جنگی هم استفاده می کرد و این باعث می شد
تا نیروها و رزمندگان علاوه بر صدمات شیمیایی، مجروح هم بشوند.
وی تأکید کرد: این مسئله درمان زخمی ها
را با مشکل روبه رو می ساخت و پزشکان نمی دانستند برای جلوگیری از خونریزی
از چه چیزی استفاده کنند که واکنش در بدن زخمی ها به وجود نیاورد.
پیر ش. م. ر تأکید کرد: در این برهه از
زمان، عراق هم به شدت در کابرد سلاح های شیمیایی حرفه ای شده بود و همواره
مناطقی را که بیشتر نقش پشتیبانی رزمی را داشتند شیمیایی می کرد تا گردان
های رزمی در رسیدن تجهیزات با مشکل مواجه شوند.
وی ادامه داد: همزمان با انواع خمپاره
ها، گلوله های توپ و حتی گلوله های کاتیوشا با عوامل شیمیایی خط اول را
بمباران می کرد تا جایی که به جرأت می گویم نود درصد مبارزه ما در این دو
عملیات (کربلای 4 و 5 ) نبرد سلاح های شیمیایی بود.
پیریایی با توصیف فضای این عملیات
گفت: در این عملیات تک و یا پاتک های عراق تماماً با سلاح های شیمیایی بود
به صورتی که اگر بچه ها 200 متر را تصرف می کردند بلافاصله همان 200 متر
بمباران شیمیایی می شد و این تنها سلاحی بود که عراق به کمک آن می توانست
در برابر نیروهای ما مقاومت کند.
معاون عملیات تیپ 11 والعادیات افزود:
این حجم گسترده استفاده از سلاح های شیمیایی باعث شد تا بسیاری از بچه ها
مجروح و شهید شوند و حتی خود من هم در این عملیات بار دیگر از ناحیه چشم،
ریه و پوست شیمیایی شده ومدتی در بیمارستان بقیه الله بستری شدم.
مرتضی پیریایی با اشاره به اقدامات پدافندی شیمیایی در این عملیات گفت: در این
عملیات خاک آلوده را با لودر ، زیر و رو می کردیم و با استشمام بوی پیچیده
شده در فضا نوع عامل را تشخیص می دادیم و منطقه را تابلو گذاری می کردیم و
در نهایت اطلاعات خود را به مراکز درمانی می فرستادیم.
وی با ذکر خاطره ای از کربلای 5 یادآور
شد: ساعت 11 شب بود که به خط می رفتم در راه با یکی از گردان های لشگر
شیراز برخورد کردم با توجه به تجربیاتم به فرمانده گردان گفتم امشب عراق
از ساعت یک شب به بعد تا 4 صبح بمباران شیمیایی خواهد کرد و اگر این ساعت
بخوابید حتماً به شهادت خواهید رسید.
پیریایی ادامه داد: متأسفانه از خط که
بر می گشتم متوجه شدم که بیشتر بچه های این گردان در خواب به شهادت رسیده
اند. تا جایی که حتی نگهبان هم متوجه بوی شیمیایی نشده بود.
وی افزود: با تمام این مسائل عراق وقتی
دید که نمی تواند حتی به رغم استفاده از سلاح های شیمیایی مقاومت ایران را
در هم بشکند تلاش کرد تا از طریق محور حمیدیه نفوذ کند که رشادت سردار
پاسدار مرتضی قربانی عراق را در این ناحیه زمین گیر کرد.
پیریایی همچنین با اشاره به رشادت های
نیروهای پدافندی شیمیایی گفت: نیروهایی که به واحد ش. م. ر وارد می شدند
در مرحله اول دست از همه چیز می شستند چرا که همواره در تماس مستقیم با
گازهای شیمیایی داشتند تا بتوانند نوع عامل را تشخیص و پاکسازی را انجام
دهند.
وی افزود: تا جایی که من به عنوان
فرمانده عملیات همیشه در اتاقم ازهر گازی یک نمونه به صورت مایع داشتم که
این مسئله باعث تعجب همگان می شد.
سردار پیریایی با اشاره به کمبود امکانات در مقابله با جنگ شیمیایی خاطر نشان کرد: با تمام این ایثارگری ها متاسفانه امکانات به حدی نبود که به تعداد کافی در میان نیروها تقسیم شود و این کمبود تجهیزات باعث شد تا رزمندگان بسیاری چه در خط وچه در عقبه مناطق عملیاتی شیمیایی شوند.
